Skip to content Skip to left sidebar Skip to right sidebar Skip to footer

WYSPY PRZYJAŹNI (strefa zmilitaryzowana)

Wyspy Przyjaźni to najmłodszy nabytek terytorialny Republiki Bialeńskiej. Pierwotnie Archipelag Wysp Przyjaźni został anektowany przez Brodrię i Republikę Bialeńską podczas zawierania traktatu stowarzyszeniowego w listopadzie 2016 i był to teren będący wspólną własnością obu tych państw. Z chwilą „rozwodu” Brodria odstąpiła te wyspy Bialenii do wyłącznego użytkowania i tym samym ten archipelag wszedł w skład ziem Naszego Kraju.

Pomimo kilku lat w składzie Republiki te tereny w zasadzie nie były zagospodarowane i poza nieśmiałymi próbami stworzenia na nich jakiejś narracji niewiele się na tym terytorium działo. Ostatnią próbą było stworzenie na Wyspach Przyjaźni odrębnego regionu pod nazwą „Departament Wysp Przyjaźni – gubernatorem we wrześniu 2019 został Kamil Veriopin. Pomimo faktu, że dość szybko się tym działaniem znudził, to była to chyba najdalej posunięta próba zagospodarowania Wysp Przyjaźni. W tamtym czasie powstała wreszcie przyzwoita mapa tego archipelagu (wykonana przez Bialeńskie Biuro Kartograficzne) oraz opisano, a przynajmniej oznaczono położenie najważniejszych miast. Powstała także flaga i herb Wysp Przyjaźni, a nawet przez krótki czas były tam jednostki gwardii lokalnej.

Wobec zaniechania działań przez Gubernatora Kamila Veriopin oraz marazmu jaki zapanował na wyspach, władze państwowe podjęły decyzję o przekazaniu w całości tego terenu pod zarząd Sił Zbrojnych. Ponieważ zbiegło się to w czasie z opuszczeniem przez Siły Zbrojne terenu komunizującej Dżamahiriji Bialeńskiej, to sprawa zagospodarowania archipelagu przez armię trafiła na podatny grunt.

Prawie natychmiast przystąpiono do reorganizacji Sił Zbrojnych i do budowy odpowiedniej infrastruktury dla wojska. Zbudowano sieć baz zarówno dla Wojsk Lądowych, jak i dla Marynarki Wojennej i Sił Powietrznych oraz powołano do życia nowe jednostki przeznaczone do stacjonowania na terenie archipelagu.

Wojskach Lądowych była to w zasadzie tylko restrukturyzacja korpusów zmechanizowanych, z których dwa pierwotnie stacjonowały na Wyspie Bialeńskiej, a jeden na Anatolii – a po zmianach strukturalnych 3. Korpus Zmechanizowany (dwudywizyjny) znalazł się właśnie na terenie Wysp Przyjaźni. Natomiast 1 Korpus Zmechanizowany (trzydywizyjny) – pozostał na Wyspie Bialeńskiej, a 2 Korpus Zmechanizowany (czterodywizyjny) został skierowany na Anatolię.

W Siłach Powietrznych i Marynarce Wojennej militaryzacja Wysp Przyjaźni pociągnęła za sobą rozbudowę struktur i rozbudowę sprzętową. Powstało 9 Mieszane Skrzydło Lotnicze o sześciu eskadrach oraz przebazowano na Wyspę Nuria w całości Ośrodek Szkolenia Sił Powietrznych (dawniej stacjonował w Militarewie – na terenie obecnej Dżamahiriji Bialeńskiej), przy okazji zresztą uległ on restrukturyzacji i pewnym zmianom sprzętowym. Finalnie umozliwiło to wykorzystanie większości jego eskadr do utworzenia 11 Skrzydła Lotniczego (funkcjonuje jako jednostka bojowa tylko na czas mobilizacji i wojny).

Marynarka Wojenna „z okazji” objęcia Wysp Przyjaźni we władanie wojskowe zakupiła kolejny lekki lotniskowiec i kilka mniejszych jednostek, co umożliwiło stworzenie w 1. Flocie Uderzeniowej kolejnej grupy bojowej – jest to 14. Grupa Bojowa, której stałym miejscem bazowania jest zbudowana w Kavan (na Wyspie Wakana) 5. Baza Marynarki Wojennej. Baza ta zresztą jest o tyle nietypowa (jeśli chodzi bazy Marynarki Wojennej RB), że posiada swoją „podbazę” czyli port wojenny w Fal na Wyspie Tasima – stacjonują tam mniejsze jednostki czyli eskadra korwet i eskadra okrętów patrolowych.

Również Korpus Kosmiczny (który w międzyczasie uzyskał status odrębnego rodzaju wojsk) praktycznie w całości został przeniesiony na Wyspy Przyjaźni. Zbudowana w tym celu dwie bazy – jedną na północno-zachodnim wybrzeżu Wyspy Wakana, a drugą na Wyspie Farkesja. Pierwsza baza (koło miejscowości Far) jest miejscem stacjonowania samolotów kosmicznych, które startują poziomo z pasa startowego. Jednak ponieważ zarówno samoloty kosmiczne, jak i myśliwce kosmiczne mogą być (dla zaoszczędzenia paliwa i zwiększenia zasięgu w kosmosie) wynoszone za pomocą rakiet nośnych, to baza ma też dwa takie stanowiska startowe. Natomiast na Wyspie Farkesja zlokalizowano Ośrodek Badań Rakietowych, gdzie prowadzi się próby rakiet, nie tylko kosmicznych, ale również międzykontynentalnych pocisków balistycznych.

Generalnie stworzenie na Wyspach Przyjaźni strefy zmilitaryzowanej znacznie polepszyło możliwości szkoleniowe Sił Zbrojnych, ponieważ tereny ćwiczeń i poligony znajdują się z bezpośrednim sąsiedztwie baz wojskowych. Stąd na Wyspy Przyjaźni są rotacyjnie wysyłani żołnierze ze związków taktycznych znajdujących się na Wyspie Bialeńskiej i Anatolii w celu odbywania ćwiczeń.

Jednocześnie przeniesienie Korpusu Kosmicznego z północno-wschodniej części Wyspy Bieleńskiej na Wyspy Przyjaźni poprawiły znacznie możliwości startów na orbitę – ponieważ Wyspy Przyjaźni znajdują się blisko równika, co najlepiej pozwala na wykorzystanie ruchu obrotowego planety do zaoszczędzenia paliwa podczas startów rakiet i samolotów kosmicznych.

Napływ dużej ilości wojska na teren Archipelagu Wysp Przyjaźni wpłynął bardzo mocno na rozwój tego zakątka Republiki Bialeńskiej. Powstały nowe miejscowości (głównie w miejscach gdzie powstały bazy wojskowe), a dotychczasowe miasta w szybkim tempie rozrosły się i to często kilkukrotnie.

Rozbudowana infrastruktura cywilna na Wyspach Przyjaźni zachowała pewne elementy wywodzące się z dawnego Departamentu Wysp Przyjaźni.

Flaga wysp pozostała niezmieniona i składa się z trzech poziomych pasów – żółtego, błękitnego i zielonego (licząc od góry). Na centralnym i najszerszym błękitnym pasie umieszczono dużą żółtą gwiazdę, która symbolizuje największą Wyspę Wakana, w otoczeniu mniejszych gwiazd, które symbolizują pozostałych 10 wysp archipelagu.

Herb Wysp Przyjaźni również mocno nawiązuje do dawnego herbu Departamentu Wysp Przyjaźni – pozostawiono główne błękitne pole z dużą żółtą gwiazdą. Dodano tylko u góry żółty pas, a na dole stylizowane, fioletowe fale zostały zamienione na stylizowane zielone wyspy na tle fioletowego obrazu morza. Natomiast na dolnym, zielonym polu dodano skrzyżowane lufy armatnie i miecz – jako symbol militaryzacji terenu archipelagu.

Wyspy przyjaźni mają łączną powierzchnię 138200 km2, z czego na poszczególne wyspy przypada:

Wyspa Wakana – 96000 km2
Wyspa Sadia – 10000 km2
Wyspa Nuria – 8000 km2
Wyspa Sajfia – 6500 km2
Wyspa Amaria – 5200 km2
Wyspa Tasima – 3500 km2
Wyspa Farkesja – 3400 km2
Wyspa Alara – 3200 km2
Wyspa Isza – 1200 km2
Wyspa Balia – 900 km2
Wyspa Kamisa – 300 km2

Stolicą Wysp Przyjaźni jest miasto Havane, położone w północno-wschodniej części Wyspy Wakana, na samym wybrzeżu. Znajduje się tutaj duży cywilny port morski, a pobliżu rozrastającego się miasta powstał port lotniczy (NBHA)

Wyspa Wakana – 96000 km2
Wyspa Sadia – 10000 km2
Wyspa Nuria – 8000 km2
Wyspa Sajfia – 6500 km2
Wyspa Amaria – 5200 km2
Wyspa Tasima – 3500 km2
Wyspa Farkesja – 3400 km2
Wyspa Alara – 3200 km2
Wyspa Isza – 1200 km2
Wyspa Balia – 900 km2
Wyspa Kamisa – 300 km2

Głównym motywem w herbie Havane jest latarnia morska – co symbolizuje związek tego miasta z morzem – w dawnych czasach był tutaj pierwszy i przez długie lata jedyny port morski.

Tradycyjnie burmistrz Havane ma również tytuł Gubernatora Wysp Przyjaźni i reprezentuje w kontaktach z władzami wojskowymi cywilną ludność archipelagu. W celu sprawnej współpracy z władzami cywilnymi, w Havane utworzono Komendę Garnizonu Wysp Przyjaźni. Komendant Garnizonu jest odpowiedzialny za kontakty z władzami cywilnymi i zapobieganiu konfliktów na styku wojsko-cywile.

Inna sprawa, że tych konfliktów nie ma zbyt dużo, ponieważ w dużym procencie mieszkańcami miast na Wyspach Przyjaźni są rodziny stacjonujących tutaj wojskowych, a ludność cywilna wysp w dużym procencie jest zatrudniona w rozlicznych obiektach wojskowych. W zasadzie prawie cała ludność Wysp Przyjaźni utrzymuje się z wojska… w Havane i innych większych miastach jak Wikant (na południu Wyspy Wakana), Delak (na wschodnim wybrzeżu Wyspy Wakana), Fal (Wyspa Tasima), Bana (Wyspa Sadia), Kanane (Wyspa Nuria) czy Teru (Wyspa Farkesja) funkcjonują w sporej liczbie np. lokale rozrywkowe, gdzie wolny czas spędzają żołnierze, którzy na stałe nie mieszkają na terenie archipelagu – żołnierze z ośrodków szkolnych, żołnierze przebywający w ramach ćwiczeń czy młodzi żołnierze, którzy jeszcze nie założyli lub nie sprowadzili swoich rodzin na wyspy.
Ludność zajmująca się rolnictwem, produkcją żywności oraz rybołówstwem też zawdzięcza w sporym procencie swoją egzystencję armii – bo jest ona dużym rynkiem zbytu tych produktów. W zasadzie poza bazami wojskowymi i portami morskimi (Havane, Kavan, Wikant, Fal, Bana i Alar) oraz portem lotniczym (Havane), funkcjonuje tylko kilka dużych miejsc pracy dla cywilnej ludności:

  • elektrownia atomowa Julen
  • fabryka Zakładów Lotniczych Ronon Air Tech
  • przedsiębiorstwo wydobycia ropy naftowej z morza, które obsługuje platformy wiertnicze
  • rafineria
  • port przeładunkowy

Poza elektrownią Julen, która mieści się na Wyspie Wakana – pozostałe przedsiębiorstwa są ulokowane na Wyspie Alara. Wyspa ta jest jedyną (poza kolonią karną na Wyspie Kamisa), która nie jest eksploatowana przez wojsko – są to cywilne tereny przemysłowe.

Dzięki odkryciu dużych złóż ropy naftowej pod dnem oceanu, w pobliżu Wysp Przyjaźni oraz funkcjonowaniu koło Julen elektrowni jądrowej archipelag jest niezależny energetycznie, a armia i mieszkańcy mają pod dostatkiem paliw płynnych.

Pomimo tego, że ze względu na wszechobecną żandarmerię (której ilość znacznie przekracza siły policyjne) przestępczość na Wyspach Przyjaźni jest bardzo niewielka, to na Wyspie Kamisa (najmniejsza i oddalona od reszty wysp) funkcjonuje kolonia karna, gdzie zsyła się bialeńskich przestępców… głównie sprawców najcięższych zbrodni.

Trzy wyspy czyli Amaria, Isza i Balia są całkowicie niezamieszkałe i służą jako tereny poligonowe, choć poza nimi na innych wyspach również znajdują się poligony i tereny ćwiczeń – zwykle w okolicach baz wojskowych.


Miejscowości Archipelagu Wysp Przyjaźni:

Wyspa Wakana
Havane – 300 000 mieszkańców,
Kavan – 150 000 mieszkańców,
Wikant – 70 000 mieszkańców,
Delak – 50 000 mieszkańców,
Julen – 45 000 mieszkańców,
Vak – 40 000 mieszkańców,
Filex – 10000 mieszkańców.
Swar – 9000 mieszkańców,
Tus – 8000 mieszkańców,
Far – 7000 mieszkańców,
Arad – 4000 mieszkańców,
Kras – 3500 mieszkańców,

Wyspa Sadia
Bana – 60 000 mieszkańców

Wyspa Nuria
Kanane – 55 000 mieszkańców

Wyspa Sajfia
Opena – 30 000 mieszkańców

Wyspa Tasima
Fal – 25 000 mieszkańców

Wyspa Farkesja
Teru – 30 000 mieszkańców

Wyspa Alara
Alar – 15 000 mieszkańców
Raf – 2500 mieszkańców

Łącznie na Wyspach Przyjaźni mieszka 914 tys. ludzi, co daje średnią gęstość zaludnienia 6,6 osoby na kilometr kwadratowy. Oczywiście dotyczy to ludności cywilnej (w tym rodzin służących na wyspach żołnierzy oraz pracowników cywilnych baz wojskowych), ponadto na terenie archipelagu stacjonuje łącznie około 120 tysięcy żołnierzy, choć ze względu na rotację szkolonych w ośrodkach szkolnych ta liczba ulega zmianom.