Ustawa o funkcjonowaniu Rady Republiki

z dnia 19 marca 2020 r.

TEKST JEDNOLITY

Uwzględnia zmianę z 17.09.2020

Rozdział I
[PRZEPISY OGÓLNE]
 

Artykuł 1.

Niniejsza ustawa ma na celu ustalenie zasad sprawowania władzy sądowniczej i ustawodawczej przez Radę Republiki w Republice Bialeńskiej.

Artykuł 2.

1. W Republice Bialeńskiej władzę sądowniczą sprawuje Rada Republiki.
2. Rada Republiki wydaje wyroki w imieniu Republiki Bialeńskiej.
3. Rada Republiki wydaje postanowienia i zarządzenia w przypadkach określonych w ustawie.

Artykuł 3.

Do zadań Rady Republiki należy:

a) orzekanie w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych;

b) orzekanie o zgodności aktów normatywnych niższego rzędu z aktami normatywnymi wyższego rzędu;

c) dokonywanie powszechnie obowiązującej wykładni prawa;

d) rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między konstytucyjnymi organami państwa.

ROZDZIAŁ II
[CZŁONKOWIE RADY REPUBLIKI]

Artykuł 4.

Członkiem Rady Republiki może zostać osoba:

a) posiadająca obywatelstwo bialeńskie;

b) cechująca się nieposzlakowaną opinią oraz autorytetem społecznym;

Artykuł 5.

1. Członkowie Rady Republiki wybierani są zgodnie z przepisami Konstytucji.
2. Organy powołujące członków Rady Republiki mogą z ważnych przyczyn odwołać swojego przedstawiciela w Radzie Republiki. Wówczas zobowiązane są do bezzwłocznego uzupełnienia składu Rady.
3. Za ważną przyczynę odwołania uznaje się:
   a/ absencję na forum Republiki Bialeńskiej;
   b/ brak aktywności w działaniach Rady Republiki;
   c/ działanie w sposób rażący wbrew interesom regionu lub państwa.
4. Jeżeli w ciągu 14 dni władze regionu nie dokonają wyboru nowego przedstawiciela, to wyboru takowego dokonuje Zgromadzenia Narodowe. Z chwilą opróżnienia stanowiska w Radzie Republiki, Prezydent dokonuje jej czasowego uzupełnienia, do czasu wyboru właściwego przedstawiciela przez władze regionu lub przez Zgromadzenie Narodowe.

Artykuł 6.

1. W przypadku, gdy członek Rady Republiki jest związany z daną sprawą sądową, zostaje on wyłączony z orzekania w tej sprawie, a Prezydent Republiki Bialeńskiej dokonuje tymczasowego uzupełnienia składu orzekającego o dodatkową osobę.
2. Członek Rady Republiki wyłączony z orzekania w konkretnej sprawie zachowuje pozostałe uprawnienie wynikające z członkowstwa w Radzie Republiki, a osoba wyznaczona do uzupełnia składu orzekającego nie otrzymuje innych uprawnień poza tymi dotyczącymi prowadzenia i orzekania w sprawie sadowej, do której została wyznaczona.
3. Za związanie z daną sprawą uznaje się w szczególności:
   a) pozostawanie stroną bądź świadkiem w postępowaniu;
   b) wyrażanie publicznie swojego zdania dotyczącego sprawy;
   c) pozostawanie autorem bądź współautorem aktu normatywnego, którego sprawa dotyczy.

ROZDZIAŁ III
[POSTĘPOWANIE SĄDOWE]

Artykuł 7.

1. Postępowanie sądowe w Republice Bialeńskiej jest dwuinstancyjne.
2. Od wyroku Rady Republiki w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych rozpatrywanych w I instancji każda ze stron postępowania może złożyć apelację w terminie nieprzekraczającym 72 godzin od wydania wyroku.
3. Jeśli Prezydent uzna apelację za zasadną, może za zgodą Zgromadzenia Narodowego powołać Sędziego Nadzwyczajnego do ponownego rozpatrzenia danej sprawy.

Artykuł 8.

1. Stronami postępowania w procesie cywilnym są powód i pozwany.
2. Każda strona postępowania cywilnego może powołać adwokata, który będzie jej reprezentantem podczas procesu cywilnego.
3. Stronami postępowania w procesie karnym są oskarżyciel publiczny i oskarżony.
4. Oskarżony może powołać swojego adwokata, który będzie jego reprezentantem podczas procesu karnego.

Artykuł 9.

1. Oskarżycielem publicznym jest Prezes Policji Krajowej, a w sprawach dotyczących obronności – Dowódca Sił Zbrojnych.
2. W przypadku, gdyby oskarżonym miała być osoba zobowiązana do pełnienia funkcji oskarżyciela publicznego – tymczasowego oskarżyciela publicznego wyznacza Prezydent Republiki Bialeńskiej.
3. Prezydent może pełnić rolę tymczasowego oskarżyciela publicznego, jeżeli panuje wakat na danym stanowisku, osoby wymienione w ust. 1 są w sposób zapowiedziany nieobecne, wykazują się przedłużającą się nieaktywnością, nie rozpoczną czynności w terminie ustalonym przez sędziego lub Trybunał bądź są oskarżonym w postępowaniu.
4. Oskarżyciel publiczny może wyznaczyć oskarżyciela posiłkowego, który będzie go zastępował w dowolnej sprawie, posiadając również prawo złożenia aktu oskarżenia.
5. W przypadku, gdy oskarżyciel publiczny dwukrotnie na piśmie odmówi złożenia aktu oskarżenia w sprawie, pokrzywdzony może zrobić to osobiście, zyskując status oskarżyciela prywatnego.
6. Pokrzywdzonemu przestępstwami naruszającymi dobra osobiste przysługuje prawo złożenia oskarżenia prywatnego.

Artykuł 10.

1. Postępowanie cywilne zaczyna się od wniesienia przez powoda pozwu zawierającego precyzyjnie wyrażone roszczenia powoda wobec pozwanego wraz z podstawą prawną.
2. Postępowanie karne zaczyna się od wniesienia aktu oskarżenia przez oskarżyciela publicznego lub oskarżyciela prywatnego.

Artykuł 11.

1. Rada Republiki w drodze postanowienia oddala powództwo, jeżeli uzna, iż wniesiona sprawa nie ma charakteru sprawy cywilnej.
2. Rada Republiki w drodze postanowienia odmawia wszczęcia postępowania karnego w fazie jurysdykcyjnej, jeżeli uzna, iż akt oskarżenia został wniesiony przez nieuprawnioną osobę lub zachodzą inne ustawowe przesłanki braku podlegania odpowiedzialności karnej przez podejrzanego.
3. Na powyższe postanowienia przysługuje stronom zażalenie w trybie apelacji. W razie uznania apelacji, sprawa trafia do ponownego rozpatrzenia przez specjalnie powołanego Sędziego Nadzwyczajnego w I instancji. Od wydanego wówczas wyroku stronom przysługuje prawo do apelacji na zasadach ogólnych.

Artykuł 12.

1. Po przyjęciu pozwu albo aktu oskarżenia wyznaczony przez Radę Republiki spośród siebie sędzia oddaje głos każdej ze stron postępowania lub jej reprezentantowi, poczynając od oskarżyciela lub powoda.
2. Każda ze stron postępowania może zgłosić dowolną ilość dowodów w sprawie. O dopuszczeniu dowodu do sprawy decyduje sędzia w trakcie rozprawy.
3. Po wypowiedzi jednej ze stron postępowania lub przedstawieniu przez nią dowodu, druga strona może prosić sędziego o wygłoszenie riposty.

Artykuł 13.

1. Sędzia powołuje świadków lub biegłych na wniosek stron postępowania lub z własnej inicjatywy.
2. Świadkiem jest osoba posiadająca osobistą oraz bezpośrednią wiedzę o procedowanej sprawie i postępowaniu stron.
3. Biegłym jest osoba posiadająca specjalistyczną i przydatną dla toczonego procesu wiedzę dotyczącą tematyki postępowania, a nie będąca stroną postępowania.
4. Prawo do zadawania pytań świadkom i biegłym ma sędzia oraz strony postępowania.
5. Stawiennictwo świadków i biegłych jest obowiązkowe, a nieusprawiedliwiona nieobecność jest karana.

Artykuł 14.

Po rozpatrzeniu wszystkich dopuszczonych dowodów, strony mogą wygłosić mowę końcową. Następnie sędzia ogłasza ustalony z pozostałymi członkami Rady Republiki wyrok.

Artykuł 15.

Wszystkie wątpliwości w sprawie rozstrzyga się na korzyść oskarżonego bądź pozwanego.

Artykuł 16.

1. Podczas trwania postępowania strony mogą się wypowiadać tylko w określonych ustawowo przypadkach lub za zgodą sędziego.
2. Wypowiedzi stron postępowania naruszające ustęp 1 niniejszego artykułu lub wypowiedzi osób niebędących stronami postępowania ani powołanymi przez sędziego świadkami lub biegłymi, mogą zostać przenoszone do działu „Kosz”.
3. Opinia publiczna może dyskutować na temat procesu w odrębnych tematach założonych na „Placu Zielonym”.

ROZDZIAŁ IV
[TERMINY W POSTĘPOWANIU SĄDOWYM]

Artykuł 17.

1. Odpowiedź oskarżonego lub jego reprezentanta musi nastąpić w ciągu 96 godzin od złożenia aktu oskarżenia.
2. Odpowiedź pozwanego lub jego reprezentanta musi nastąpić w ciągu 96 godzin od złożenia pozwu.
3. W przypadku braku odpowiedzi uznaje się rezygnację strony postępowania z tego prawa.
4. Terminy, o których mowa w ustępach 1 oraz 2 niniejszego artykułu, w uzasadnionych przypadkach mogą zostać wydłużone przez sędziego, jednak o nie więcej niż 96 godzin.

Artykuł 18.

1. Wygłoszenie riposty może mieć miejsce w terminie nie dłuższym niż 96 godziny od wypowiedzi lub prezentacji dowodu.
2. W przypadku braku wygłoszenia riposty, uznaje się rezygnację strony postępowania z tego prawa.

Artykuł 19.

1. Świadek lub biegły musi się wypowiedzieć w terminie do 96 godzin od chwili powołania.
2. W uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, może zostać przedłużony przez sędziego, jednak o nie więcej niż 120 godzin.

Artykuł 20.

1. Mowy końcowe mogą nastąpić w ciągu 96 godzin od decyzji sędziego w tej sprawie.
2. Strony postępowania mogą samowolnie zrezygnować z tego prawa.
3. W przypadku braku wypowiedzi uznaje się rezygnację strony postępowania z tego prawa.

Artykuł 21.

Sędzia ogłasza wyrok w ciągu 96 godzin od wygłoszenia mowy końcowej przez ostatnią ze stron.

ROZDZIAŁ V
[APELACJA]

Artykuł 22.

1. Apelację od orzeczenia Rady Republiki wnosi się do Prezydenta Republiki Bialeńskiej.
2. Zgłaszający apelację jest zobowiązany wskazać, którą część wyroku zaskarża lub że zaskarża go w całości oraz uzasadnić swoje zdanie.
3. Sędzia Nadzwyczajny orzekający w trakcie postępowania apelacyjnego może uznać przeprowadzone dowody w postępowaniu I instancji jako ujawnione.
4. Orzeczenie wydane w trybie apelacji jest prawomocne z chwilą ogłoszenia.

Artykuł 23.

1. W przypadku, gdy ujawniły się nowe okoliczności nieznane sędziemu w trakcie orzekania bądź na wydanie orzeczenia miało wpływ przestępstwo, strony mogą wnioskować do Prezydenta o apelację nadzwyczajną postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem.
2. W razie uznania apelacji nadzwyczajnej za zasadną, sprawą zajmuje się specjalnie powołany Sędzia Nadzwyczajny, który jest zobowiązany przeprowadzić ponownie postępowanie dowodowe na zasadach ogólnych. Prezydentowi przysługuje prawo oddalenia apelacji nadzwyczajnej w razie uznania jej za bezzasadną.
3. Sędzia Nadzwyczajny może uznać przeprowadzone dowody w postępowaniu I instancji jako ujawnione.
4. Od wyroku wydanego w drodze apelacji nadzwyczajnej przysługuje apelacja na zasadach ogólnych.

ROZDZIAŁ VI
[REALIZACJA INNYCH ZADAŃ RADY REPUBLIKI]

Artykuł 24.

1. Rada Republiki może orzekać o zgodności aktów normatywnych niższego rzędu z aktami normatywnymi wyższego rzędu na wniosek każdego obywatela Republiki Bialeńskiej.
2. Rada Republiki wydaje wyrok w terminie nie dłuższym niż 96 godzin.

Artykuł 25.

1. Rada Republiki dokonuje powszechnie obowiązującej wykładni prawa na wniosek każdego obywatela Republiki Bialeńskiej.
2. Rada Republiki wydaje wyrok w terminie nie dłuższym niż 96 godzin.

Artykuł 26.

1. Rada Republiki rozstrzyga spory kompetencyjne między konstytucyjnymi organami państwa na wniosek przynajmniej jednego konstytucyjnego organu państwa uznającego się za właściwego do realizacji tej samej sprawy.
2. Rada Republiki wydaje wyrok w terminie nie dłuższym niż 96 godzin.

Artykuł 27.

1. Z chwilą przyjęcie ustawy przez Zgromadzenie Narodowe, Rada Republiki rozpoczyna głosowanie nad zastosowaniem weta ustawodawczego.
2. Głosowanie kończy się najpóźniej godzinę przed końcem vacatio legis. Do podjęcia uchwały o wecie ustawodawczym konieczne jest poparcie co najmniej dwóch członków Rady Republiki.

Artykuł 28.

1. Przewodniczący Rady Republiki wybierany jest przez jej członków spośród siebie. W przypadku nieaktywności Przewodniczącego lub niemożności jego wyboru, obradom przewodniczy Prezydent.
2. Do obowiązków Przewodniczącego należy rozpoczynanie głosowań w sprawie weta ustawodawczego, a w przypadku pozytywnego rezultatu, przekazywanie Zgromadzeniu Narodowemu informacji o zawetowaniu ustawy.

Artykuł 29.

W sytuacji powierzenia Radzie Republiki pełni władzy ustawodawczej, jej obrady odbywają się według zasad opisanych w Regulaminie Postępowania Legislacyjnego Republiki Bialeńskiej, z tą tylko różnicą, że w głosowaniach mogą uczestniczyć jedynie członkowie Rady Republiki oraz, że Rada Republiki nie ma prawa weta w stosunku do uchwalonego przez siebie prawa.

Artykuł 30.

Rada Republiki zwykłą większością głosów podejmuje decyzje o nadaniu Prezydentowi folwarków lennych oraz odznaczeń.

ROZDZIAŁ VII
[PRZEPISY KOŃCOWE]

Artykuł 31.

Rada Republiki w drodze zarządzenia może określić sprawy istotne dla administracyjnego funkcjonowania władzy sądowniczej.

Artykuł 32.

Niniejsza ustawa wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.