ORZ „Maciej Kamiński”
ex. ORB „Niezwyciężony” (B-2)
OKRĘT LINIOWY
Wzorzec z reala – klasa Richelieu.
Zbudowano dwa okręty tej klasy:
- ORB „Nieugięty” (B-1) – złomowany
- ORB „Niezwyciężony” (B-2)
11 października 2020 ORB „Niezwyciężony” został przekazany Gwardii Rzeszy Bialeńskiej
i nazwany ORZ „Maciej Kamiński”
ORB „Maciej Kamiński” należy do klasy okrętów liniowych zbudowanych w dawnych (przedinternetowych) czasach Bialenii. Zbudowano wówczas dwa duże i na ówczesne czasy nowoczesne pancerniki (ORB „Nieugięty” i ORB „Niezwyciężony”), które charakteryzowały się nietypowym rozmieszczeniem artylerii głównej. Została ona zgrupowana na dziobie w dwóch czterodziałowych wieżach. Takie rozwiązanie, choć kontrowersyjne ze względu na niemożliwość prowadzenia ognia w kierunku rufy (wycofujący się okręt nie mógł ostrzeliwać przeciwnika) – pozwoliło zaoszczędzić na masie wież i wzmocnić pancerz okrętu. Zastosowano typowy w owych czasach kaliber artylerii głównej czyli 380 mm. Artyleria średnia, kalibru 152 mm została umieszczona w trzech 3-działowych wieżach w części rufowej, a artyleria przeciwlotnicza kalibru 100 mm na obu burtach okrętu.
Dzięki umieszczeniu artylerii głównej na dziobie na rufie można było umieścić nie tylko dwie katapulty, ale również hangar dla 3-4 wodnosamolotów. Służyły one do rozpoznania oraz korygowania ognia artylerii
Uzbrojenie okrętu po wejściu do służby:
– 8 dział 380 mm (2 x IV)
– 9 dział 152 mm (3 x III)
– 12 dział przeciwlotniczych 100 mm (6 x II)
– 8 dział przeciwlotniczych 40 mm (4 x II)
– 16 wkm plot 12,7 mm (16 x I)
– 3-4 wodnosamoloty
Dane taktyczno – techniczne okrętu:
– wyporność pełna: 49850 t
– długość: 248 m
– szerokość: 33 m
– zanurzenie: 10,5 m
– prędkość: 32 w
– zasięg: 8000 Mm przy prędkości 15 w i 2600 Mm przy prędkości 26 w
– załoga: 2000 marynarzy
PIERWSZA MODERNIZACJA
Po paru latach eksploatacji dokonano pierwszych zmian na okrętach. Wzrost znaczenia lotnictwa wymusił zastosowanie znacznie silniejszego uzbrojenia przeciwlotniczego. Znacznie wzrosła ilość dział przeciwlotniczych 40 mm – z dotychczasowych 8 do 56. Przy czym stanowiska 2-działowe zostały zastąpione 4-działowymi. Całkowicie usunięto wkm-y i zastąpiono je działkami przeciwlotniczymi 20 mm… ich liczba rosła systematycznie i finalnie na okręcie było ich aż 50.
Jednocześnie ze względu na pojawienie się radaru i nowocześniejszych systemów kierowania ogniem – zanikła potrzeba stosowania wodnosamolotów do korygowania ognia artylerii. Zresztą operacje lotnicze były niezbyt dogodne, bo o ile samoloty mogły startować z katapulty podczas ruchu okrętu, to musiały lądować na wodzie i być podnoszone na pokład za pomocą dźwigu. Wymagało to zastopowania okrętu. W miejscu zdemontowanych katapult umieszczono cztery 4-działowe stanowiska przeciwlotnicze 40 mm. Zlikwidowana również hangar dla wodnosamolotów, a tym miejscu rozmieszczono kilkanaście działek 20 mm.
Uzbrojenie okrętu po pierwszej modernizacji:
– 8 dział 380 mm (2 x IV)
– 9 dział 152 mm (3 x III)
– 12 dział przeciwlotniczych 100 mm (6 x II)
– 56 dział przeciwlotniczych 40 mm (14 x IV)
– 50 dział przeciwlotniczych 20 mm (50 x I)
DRUGA MODERNIZACJA
Druga modernizacja odbyła się po prawie 20 latach eksploatacji okrętów i objęła już tylko jeden okręt tej klas czyli ORB „Niezwyciężony”. Zrezygnowano bowiem z drugiego pancernika i trafił on najpierw do rezerwy, a następnie stał się magazynem części zamiennych, a finalnie został złomowany. Zdemontowano jednak z niego całe uzbrojenie i wiele urządzeń – zostały one złożone w magazynach, jako rezerwa dla okrętu, który pozostał w eksploatacji.
Podczas drugiej modernizacji okrętu wymieniono całkowicie przestarzałą już artylerię przeciwlotniczą 100 mm na działa tego samego kalibru, ale nowocześniejsze (zwiększając ich liczbę z 12 do 20) oraz zdemontowano wszystkie (obsługiwane ręcznie) stanowiska dział przeciwlotniczych 40 mm i 20 mm. Zastąpiono je bardzo nowoczesnymi wówczas automatycznymi armatami przeciwlotniczymi 40 mm – w 2-działowych wieżach.
Dokonano również głębokiej modernizacji układu napędowego, połączonej z wymianą wielu urządzeń – moc układu napędowego wzrosła ze 155000 KM do 175000 KM. Wymianie uległo również wyposażenie radarowe i systemy kierowania ogniem.
Uzbrojenie okrętu po pierwszej modernizacji:
– 8 dział 380 mm (2 x IV)
– 9 dział 152 mm (3 x III)
– 20 dział przeciwlotniczych 100 mm (10 x II)
– 28 dział przeciwlotniczych 40 mm (14 x II)
TRZECIA MODERNIZACJA – PRZEBUDOWA OKRĘTU
Przebudowa pancernika została zrealizowana stosunkowo niedawno. Okręt po drugiej modernizacji nie był eksploatowany zbyt intensywnie – ponieważ czas pancerników we flotach po prostu przeminął. ORB „Niezwyciężony” pełnił role okrętu flagowego floty i był utrzymywany bardziej ze względów prestiżowych niż praktycznych. Poddawana pod wątpliwość była w ogóle celowość dalszego utrzymywania starego okrętu w służbie – trudno było bowiem znaleźć zastosowanie dla okrętu tej klasy.
Zwyciężył jednak pogląd, że działa dużego kalibru mogą być przydatne przy wspieraniu desantów. Działa kalibru 380 mm, których pierwotna donośność wynosiła 37,5 km, a przy zastosowaniu nowoczesnej amunicji z dodatkowym napędem rakietowym może wynosić ponad 45 km – mogą dokonać wsparcia ogniowego desantu znacznie taniej niż lotnictwo pokładowe. Masa pocisku wynosi 885 kg, a szybkostrzelność dział to 2 strzały na minutę. Jedna salwa to 7 ton wystrzelonych pocisków – to tyle ile może przenieść ładunku bombowego w pełni obciążony nowoczesny samolot bojowy. W ciągu 8 minut działa mogą „dostarczyć na lad tyle „ładunku” co eskadra złożona z 16 samolotów bojowych.
Aby jednak okręt mógł dalej być przydatny należało go głęboko zmodernizować. Co prawda silny pancerz dobrze chroni przed współczesnymi pociskami przeciwokrętowymi, to jednak samo opancerzenie nie może być jedyną obroną okrętu. Dokonano więc kompleksowej przebudowy pancernika:
1/ Zdemontowano całą artylerię średnią kalibru 152 mm (była już bardzo przestarzała) oraz niespełniające już swojej roli działa przeciwlotnicze 100 mm i 40 mm. Zamiast tego na okręcie umieszczono 7 uniwersalnych dział morskich GSU-1-127 – takich samych jakie są eksploatowane na fregatach typu F-20 w MW RB. Jedno stanowisko umieszczono na dachu nadbudówki za hangarem, a kolejne 6 rozmieszczono po trzy na każdej burcie. Pomimo tego, że liczba dział zmalała to siła ognia nie spadła znacząco – ponieważ nowoczesne działa 127 mm mają szybkostrzelność 20 strz./min. – a stare działa 152 mm mogły w minutę oddać 5, maksymalnie 8 strzałów. Różnica w donośności wynosi 4 kilometry, przy czym ogień nowoczesnych dział jest znacznie celniejszy.
2/ Na okręcie umieszczono wyrzutnię przeciwlotniczych pocisków rakietowych typu MSA-8-2 (takie same jakie są używane na fregatach F-20). Wyrzutnia znajduje się na dachu hangaru.
3/ Do bezpośredniej obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej służą 4 stanowiska GSA-6-20 – jedno na przedniej nadbudówce, jedno na dachu hangaru i dwa na śródokręciu (po obu burtach).
4/ Jako broń przeciwokrętową zamontowano na śródokręciu 4 czterorurowe wyrzutnie rakiet woda-woda typu MSS-4-1.
5/ Do bezpośredniej obrony przed małymi jednostkami (dywersją) zamontowano 2 dwulufowe działa GSU-2-40 (oraz rozmieszczono kilkanaście stanowisk na których mogą być montowane wkm-y 12,7 mm. Działa 40 mm mogą też wspomagać obronę przeciwlotnicza okrętu.
Całkowicie przebudowana została rufa okrętu. Umieszczono tam duże lądowisko dla śmigłowców, a wykorzystując miejsce po zdemontowanych wieżach dział 152 mm – zbudowano obszerny hangar mogący pomieścić kilka śmigłowców. Z pokładu lotniczego i hangaru mogą korzystać również samoloty pionowego startu i lądowania.
Obecne uzbrojenie okrętu:
– 8 dział 380 mm (2 x IV)
– 7 dział 127 mm (GSU-1-127)
– 2 działka automatyczne 40 mm (GSU-2-40)
– 4 systemy przeciwlotnicze 20 mm (GSA-6-20)
– 12-16 wkm (HMG-1) – montowanie w razie potrzeby
– 1 wyrzutnia kpr plot. MSA-8-2
– 4 wyrzutnie kpr w-w MSS-4-1
– 4-6 śmigłowców
UZBROJENIE OKRĘTU
Uzbrojenie główne okrętu to działa morskie kalibru 380 mm/L45. Są umieszczone w dwóch 4-działowych wieżach. Działa mają kąt podniesienia 35 stopniu i donośność typowych pocisków burzących 37,5 km. Masa pocisku burzącego – 885 kg, a masa samego działa to 110 ton. Szybkostrzelność wynosi 2 strzały na minutę.
Utrzymywanie jednak okrętu w czynnej służbie stało się po 2-3 latach nieekonomiczne. Okręt zakonserwowano i odstawiono do rezerwy. Pełnił on rolę okrętu flagowego floty rezerwowej, a na jego pokładzie znajdowała się kilkudziesięciosobowa, szkieletowa załoga – która wraz z pracownikami bazy morskiej czuwała nad sprawnością okrętu. W związku ze zmianą koncepcji rezerwy floty, okręt został w październiku rozkonserwowany, przywrócony do pełnej sprawności i przekazany Gwardii Rzeszy Bialeńskiej.